نوشته ها پیرامون ارزیابی گوناگونی فرهنگی افراد مملو از آمار و طرح های مرتبط با رشد سریع گروه های قومی در آمریکا و کاناداست. اغلب در این زمینه گزارشاتی درباره کمبود تأمین کنندگانی که زمینه های فرهنگی و زبان را با افرادی که به آنها مراجعه می کنند در میان می گذارند و موانع فراهم کردن ارزیابی و خدمات مداخله، وجود دارد. گاهی وضعیت های اغراق آمیز و افراطی اتخاذ می شود، برای مثال یادآوری اینکه فراهم کردن و ارائه خدمات زمانی که شخص زبان یا فرهنگ را با فرد مراجعه کننده مطرح نکرده است غیراخلاقی است: وضعیتی که کمبود تأمین کننده های (provider) دو زبانه و دو فرهنگ را نادیده می گیرد.
متأسفانه، گزینه های کمی در اختیار پزشکان قرار می گیرد، در نتیجه پزشکان بالینی اغلب به جای روبرو شدن با مشکلات ارزیابی بین فرهنگی به یک راه حل نامناسب رد کردن خدمات بسنده می کنند.
در این بخش، امیدواریم پزشکان را تشویق کنیم تا به مسئله ارزیابی بین فرهنگی به عنوان یک مسئله ی قابل حل با ابزار مناسب نگاه کنند. به منظور بررسی تعدادی متغیر در زمینه فرهنگ را مطرح کردیم، اما نهایتاً اظهار می کنیم که داشتن تجربه و آگاهی از تجربیات و پس زمینه های منحصر به فرد هر شخصی روند ارزیابی و پی آمدها را تسهیل می کند.
