این رساله تلاشی نظری- تجربی در مطالعه ساختار ذهنیت اجتماعی جامعه ایرانی در شرایط تثبیت گفتمان اسلام سیاسی است. با وقوع انقلاب اسلامي درايران، اسلام سياسي به عنوان ايدئولو‍ژي مركزي نظام سياسي جديد از موقعيتي مسلط و تقريباً بلامنازعه‏اي برخوردارگرديد. اما نزاع‏هاي هاي سياسي شكل گرفته در سال‏هاي بعد موجب شكل گيري تفسيرهای ديني گوناگون به خصوص از اسلام سیاسی گردید. از این رو درطی این سال‏ها همواره خوانش های مختلف از دین مواجه می شویم. این برداشت‏ها با توجه به نقش مهم دین، در مخیله اجتماعی ایرانیان در جهت دهی افکارعمومی و بازتولید مشروعیت نظم مستقر راهبری می نماید. در این رساله با انتخاب ميدان تحليلي انتخابات رياست جمهوري دوره‏هاي سه گانه (اول،پنجم وهفتم) این خوانش ها مورد تحلیل قرار می گیرند. شیوه مطالعه مطرح شده دراين رساله، روش تحلیل گفتمان می باشد. با استفاده از اين روش متون تبلیغاتي منتخبان رياست جمهوري ازحیث تعیین جایگاه نظام معنایی دین در بسيج افكارعمومي مورد بررسی قرارمي گيرد.
نقش دین
 
بسیج افکار عمومی
 
سازوكار الگوهاي بسيج كننده سياسي
 
ناخودآگاه
 
ذهنيت اجتماعي
 
دین و فرهنگ
 
انتخابات رياست جمهوري
 
منازعات سياسي
 
تدوين قانون اساسي
 
قانون اساسی
 
ویپاب
 

The preview option is not available.