یکی از عوامل سطوح فردی که ارتباط نزدیکی با تاب آوری دارد خودکارآمدی است، خود کارآمدی به عنوان ادراک از توانایی برای عملکرد در تکالیف و تکمیل اهداف توسط بندورا (1997) مطرح گردیده است. بندورا بیان کرد که باورهای خودکارآمدی روی عمل، تلاش، پشتکار و تاب آوری در برابر ناملایمات و تحقق اهداف تأثیر می گذارد. همچنین خودکارآمدی افراد به تجارب گذشته و چگونگی ارتباط این تجارب با شخصیت آنان مرتبط می باشد. و یکی از حوزه های خودکارآمدی، خودکارآمدی ریاضی است، افرادی که در معرض پیامدهای مثبت ریاضیات باشند موجب افزایش خودکارامدی ریاضی و افرادی که در معرض پیامدهای منفی باشند، از نظر خودکارآمدی ریاضی پایین خواهند بود، در نتیجه پیامدهای مثبت باعث شکل گیری توانایی شخصی می شود
بنابراین امروزه تنها روی عوامل فردی یا اجتماعی به تنهایی یا داشتن خصوصیتی ویژه، برای رسیدن به کامیابی تأکید نمی کنند و عوامل درونی و بیرونی را در ارتباط متقابل با هم در نظر می گیرند. یعنی با داشتن خصوصیتی شخصیتی مثل آندروژنی و داشتن عوامل حمایتی در سطح فردی و اجتماعی و فرهنگی و باور داشتن به خود برای دست یافتن به موفقیت و فائق آمدن بر چالش ها و سختی ها، می توان انتظار فردی سالم در کنار خانواده ای سالم و به همین نسبت جامعه ای سالم را داشت. به همین خاطر پژوهش حاضر در این راستا به بررسی و مطالعۀ این خصوصیات مثبت در میان دانش اموزان نوجوان پرداخته است به این امید که بتواند گوشه ای از ابهامات موجود را برطرف کند و گامی مثبت برداشته شود.
