شهرسازی واژه ی معادل برنامه‌ریزی شهری است که در سیستم دانشگاهی ایران در رده ی مهندسی طبقه بندی شده است اما معمولا در دانشکده ی هنر و معماری ارائه می گردد. واژه شهرسازی مفهوم ناقصی از برنامه‌ریزی شهری را ارائه می دهد و ترجمهٔ نه چندان صحیحی از آن است. تاریخچه ی ساخت و کاربرد این واژه در فارسی برمی گردد به حضور کارشناسان آلمانی در ایران در دههٔ بیست خورشیدی که در برابر یک واژهٔ آلمانی با همین مفهوم مشابه ساخت و ساز شهر قرار داده شد. نقص این واژه در این است که امر مداخله در شهر را به یک امر فنی و مشابه ساخت و ساز یک سازه تقلیل می دهد و جنبه های مختلف آن به خصوص سیاسی، اقتصادی و اجتماعی آن را نادیده می گیرد. برنامه ریزی شهری در یک تعریف عام عبارتست از مداخله و تنظیم فضا و فعالیت به منظور بهبود کیفیت زندگی ساکنان. در کتب درسی دانشگاهی آمده است که مجموعهٔ روش‌ها و تدابیر ارزشمند و مفیدی که متخصصین امور شهری به وسیلهٔ آن شهرها را بهتر می‌سازند، به شهرسازی یا علم تنسیق شهرها شهرت دارد. و یا شهرسازی عبارت است از مطالعهٔ طرح‌ریزی و توسعهٔ شهرها با در نظر گرفتن احتیاجات اجتماعی و اقتصادی با توجه به حداقل رساندن مشکلات شهری و پاسخ‌گویی به نیازهای عمومی جمعیت شهری. واژه شهرسازی به علت میان رشته ای بودن آن ، واژه ای درست است زیرا گرایش طراحی شهری نیز در مقطع فوق لیسانس در ایران ارائه می شود که مباحث زیبایی شناسی و منظر شهری در آن بیشتر از برنامه ریزی شهری به چشم می خورد . همچنین در مقطع کارشناسی ، دانشجویان واحد های درسی مهندسی آب و فاظلاب و مهندسی ترافیک و جامعه شناسی و … را نیز پاس می کنند که این نشان از میان رشته ای بودن شهرسازی دارد و نمی توان نام آن را فقط برنامه ریزی شهری گذاشت زیرا در برنامه ریزی شهری اسکیس و راندو و پرزانته و مباحث زیبایی شناختی کمتر وارد می شود و طراحان شهری بر این مباحث مسلط هستند همچنین یک شهرساز باید بتواند کارگروه های مختلف را مدیریت نماید و مهندسین رشته های مختلف را در یک پروژه متمرکز و کنترل نماید . تخصص هایی از جمله طراحی شهری ، برنامه ریزی شهری ،متخصص gis ، نقشه بردار ، جامعه شناس ، مهندس تاسیسات
