خانواده يك نظام اجتماعي است كه رسماً در همه جوامع پذيرفته شده و توسعه يافته است. در حقيقت مفهوم ساخت اجتماعي در انسان شناسي غالباً با مفهوم ساخت خانواده و خويشاوندي همراه است. نابساماني سازمان خانوادگي يا گسيختگي آن را مي توان به عنوان شكستن واحد خانوادگي يا گسيختگي ساخت نقش هاي اجتماعي به علت قصور يا ناتواني يك يا چند عضو خانواده در اجراي نقش هاي خود تعريف كرد. طلاق يكي از انواع گسيختگي خانواده است كه آمار آن در جامعه ايران طي سال هاي گذشته تا به امروز رو به فزوني
گذارده و بالطبع آسيب هايي را نيز در جامعه به دنبال داشته است. پژوهش حاضر به بررسی این معضل اجتماعی پرداخته است.
