واژه های نشاط و سرزندگی در زبان فارسی به یک معنا به کار می روند، لکن در ادبیات تخصصی طراحی شهری تنها واژه سرزندگی استفاده می گردد که معادل واژه های Livability و Vitality در زبان انگلیسی می باشد. نشاط و سرزندگی یکی از مؤلفه های اصلی یک مکان واجد کیفیت طراحی شهری می باشد. محیطهای شهری سرزنده، زمینه ساز تعاملات اجتماعی بین افراد متفاوت و خلق و افزایش سرمایه اجتماعی می گردند. علاوه بر این؛ با توجه به تحقیقات صورت گرفته در امریکا و اروپا، سرزندگی یک شهر یا منطقه شهری در توسعه اقتصاد خلاق آن نیز مؤثر می باشد.
با این وجود، تاکنون به ویژگی سرزندگی محیطهای شهری در مطالعات، تحقیقات و پروژه های طراحی شهری در ایران و تهران توجه جدی نشده است و بیشتر عرصه های عمومی که امروزه در سطح شهرها دیده می شوند، محیطهای کسل کننده و غیرجذابی می باشند که هیچ انگیزه ای را در افراد برای رفتن و ماندن در آنجا برنمی انگیزند. علاوه بر این در میان متخصصان شهری نیز تعریف مشترکی از ویژگی سرزندگی محیطهای شهری و معیارها و عوامل ایجادکننده آن وجود ندارد.
همانطور که از نام پیداست این پروژه بژوهشی است با هدف طراحی شهری و مسئله سر زندگی شهری در مناطق شهری که برای دستیابی به این هدف، ابتدا تعریف سرزندگی ارائه شده، سپس معیارهای عام ایجاد سرزندگی پیشنهاد می گردند. در مرحله بعد به منظور سنجش این معیارها و تدقیق آنها در فضاهای شهری یک شهرستان و شهر تهران همراه با کشورهای دیگر ، با استفاده از معیارهای عام و با روش بررسی کتابخانه ای و نیزمشاهده عینی ناظر تعلیم یافته مقایسه و بررسی می شوند و در نهایت با تحلیل نتایج به دست آمده، معیارهای خاص سرزندگی فضاهای شهری ارائه می گردند. نتایج به دست آمده از مطالعه موردی، اهمیت بیشتر برخی از معیارهای عام را نسبت به سایر معیارها در مورد فضاهای شهری تبیین نمود، علاوه بر اینکه اهمیت شرایط اقلیمی هر منطقه و شهری در سرزندگی فضاهای شهری آن را نیز نشان داده شده و موجب اضافه شدن معیار مربوط به اقلیم در معیارهای خاص گردید.
