توسعه امکانات و تسهیلات گردشگری و جذب سرمایه های فراوان توریستی نیز در بسیاری از موارد بدون توجه به ظرفیتها، نیازها و قابلیتهای بومی این مناطق صورت پذیرفته است. در نتیجه طرحهای شهرکهای ویلایی و تفریحی عموماً سازگاری و سنخیت ارگانیک با محیط را دارا نبوده و از ظرفیتهای بسیار عظیم استانهای شمالی خصوصاً استان مازندران برای جذب گردشگران خارجی و داخلی و جذب سرمایه گذاری های متناسب با این قابلیتها استفاده شایسته به عمل نیامده است.
در این رساله به جهت احتیاجی به طراحی معماری ضمن بررسی مسائل مربوط به فراغت و گردشگری و وضعیت صنعت توریسم در ایران به بستر طرح از جمله بستر جغرافیایی، تاریخی، اجتماعی و اکوسیستم پرداخته شده و مسائل مربوط به معماری با آب، مسائل سازه ای، مسائل مربوط به تأسیسات و نیازهای ایمنی مورد مطالعه قرار گرفته است.
