در این گزارش به بررسی صنعت و هنر کاشی کاری پرداخته شده است. این تحقیق در قالب فرمت ورد آپلود گردیده است.
قبل از شاه عباس به مدت کوتاهی هنر کاشی کاری پیشرفت
و تکامل نداشت ولی از زمان وی تحرکی در این فن به وجود آمد که آثار آن در موزه‌های
داخلی و خارجی کشور دیده می‌شود. یکی از دلایل این مساله توجه خاص شاه عباس به
پوشش مقبره‌های ائمه اطهار (ع) و مساجد با کاشیهای زیبا و صنعت رنگ ا ست. در این
دوره نمای رنگی کاشی‌ها کمرنگ بوده و از رنگ‌های سبز، سیاه و قرمز خیلی کم استفاده
می‌شده و به طور کلی جلوه عمومی کاشی‌ها رنگ آبی داشته است. در زمان حکومت شاه
عباس کلیه ابنیه مذهبی که پوششی از تزئینات کاشی نداشت با کاشیهای زیبا به وسیله
هنرمندان تزیین می‌گردید. در این دوره مسجد مقصود بیک، مسجد شیخ لطف‌الله، سر در
قیصریه، سر در مسجد شاه و مقبره‌های ائمه اطهار (ع) و امامزاده‌ها از کاشیهای
معرق پوشیده شد و پوشش داخلی مسجد شاه نیز با کاشیهای منقوش مزین گردید. رضا
عباسی بزرگ‌ترین هنرمند زمان با نقش‌هایی از انسان، گلها و خطوط موزون سرمشقی برای
نقاشی بر دیوارها و کاشی‌ها بر جای گذاشته است. گفتنی است، در آن دوره به کمک کاشیهای
مربع شکل مجموعه کاملی از تصاویر می‌ساختند و بیشتر از طرح‌های اسلیمی و طرح میدان‌های
جنگ استفاده می‌کردند.
